ผมผู้ชายที่ไม่มีดีอะไรเลยนอกจากฐานนะทางบ้าน นิสัยไม่เอาไหนกิน นอน เที่ยว เป็นวัฏจักรของผม คุณพ่อเป็นนายทหารยศสูง เป็นพี่ชายคนโตของบ้านและมีน้องอีกสามคนชายสองหญิงหนึ่ง แต่แล้วเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อแม่บังเกิดเกล้ามาเสียชีวิตในวันที่แย่ที่สุดของพวกเราสี่พี่น้อง เราทั้งสี่ก็ถูกพ่อส่งไปอยู่คนละที่และผมก็ถูกส่งไปเรียนโรงเรียนเตรียมทหารตอนแรกกินไม่ได้นอนไม่หลับ แต่พออยู่มาจริงๆก็ไม่ได้แย่เลยแต่เปลี่ยนแปลงผมให้เป็นคนมีระเบียบวินัย ทำให้ผมรู้ว่าเมื่อก่อนนิสัยของผมเปลี่ยนไปมากจนผมเองก็ตกใจ จนกระทั้งผมจบโรงเรียนเรียนนายร้อย ผมได้ไปประจำการกองทัพภาคที่4 มณฑลทหารบกที่43ที่ภูเก็ต ในตอนนั้นผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอสูงประมาณร้อยหกสิบเซนติเมตรได้ใบหน้าตาคมขำตามแบบฉบับคนใต้ตาโตกลมเล่ห์นัยกับละมุนปากรูปกระจับสีแดงฝาดผิวขาวต่างจากคนใต้ เธอปฏิบัติหน้าที่เดียวกับผมแต่คนละหน้าที่เธอเป็นแพทย์ทหารรักษาคนป่วยและเป็นเจ้าของพื้นที่ เราสองคนรู้จักกันมาเรื่อยๆจนผมก็รักเธอเข้าแล้วแต่โชคชะตาคงเล่นตลกกับผมเมื่อเราสองคนตกลงกันว่าจะแต่งงานกันอีกไม่กี่เดือนก็จะถึงวันงาน เธอก็จากผมไปอย่างไม่มีวันกลับภาพของเธอที่จากผมไปต่อหน้าต่อตาก็ยังคงอยู่ในความทรงจำของผมไม่มีวันจางหายไปผมยังรักเธอเสมอ
“ลิน............”เป็นอีกครั้งที่ผมฝันเห็นเธอ นูลิน วีระเลิศรัตน์ เธอเป็นคนรักเก่าของผม ลินเสียชีวิตพร้อมครอบครัวของเธอจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ผมเห็นวินาทีที่รถของเธอพริบคว่ำกับตาของผม เวลาผ่านไปกว่าสามปีแล้วที่ผมไม่เคยลืมภาพสุดท้ายของเธอได้
------------------------------------------------------------------
ฝากด้วยหน้าเป็นนิยายเรื่องแรกของwriterเลย อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจเล็กๆในการแต่องเรื่องต่อไปด้ยนะคะ
ขอบคุณที่กดเข้ามาอ่าน/ติชมได้/ทุกคำติชมเราจะพยายามแก้ไข
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น